تست آمفتامین

آمفتامین نوعی از مواد مخدر تحریک کننده و محرک می باشد که با تاثیر گذاری در پیام رسانهای عصبی مغز، سرعت ارتباط بین مغز و بدن را افزایش می دهد. آمفتامین با مهار آنزیم مونوآمیناکسید از و جلوگیری از جذب مجدد کاتکول آمینها(اپینفرین ونوراپی نفرین) باعث افزایش فعالیت این مواد و افزایش فعالیت مغزی و کاهش خواب آلودگی میشود.

این دارو در دزهای بالاتر منجر به افزایش تحریک سیستم عصبی مرکزی و هوشیاری، کاهش اشتها، حس افزایش انرژی و قدرت میشود. پاسخهای قلبی-عروقی به آمفتامین شامل افزایش فشار خون و ضربان قلب میباشد.

دیگر عوارض ناشی از مصرف آمفتامین شامل:

توهم، پارانویا، خشونت، سردرد و سر گیجه می باشد. آثار آمفتامین به طور معمول ۲تا ۴ ساعت بعد از استفاده این ماده بوده و نیمه عمر آن در بدن ۴ تا ۲۴ ساعت میباشد. حدود ۳۰ درصد از آمفتامین تغییرشکل نیافته و ماباقی آن به فرم هیدروکسیله شده از طریق ادرار از بدن دفع میشود.

مصرف آمفتامین در بلند مودت چه تاثییراتی بر جسم و روح انسان دارد

آمفتامین در داروخانه

آمفتامین در داروخانه ها نیز یافت می شود .علت آن استفاده درمانی از این ماده می باشد .این مطلب مهم است که در صورت سوء استفاده از این دارو امکان وجود عوارض همچون وابستگی و اعتیاد در آن دیده خواهد شد.

اصلی ترین کاربرد دارویی ترکیبات آمفتامین ها در اختلال کم وجهی و بیش فعالی است ، گاهی در درمان چاقی های مقاوم به درمان و نارکولپسی (حملات خواب ) نیز استفاده می شود .

دارو های آمفتامینی موجود که در پزشکی کاربرد دارند : ازدکستروآمفتامین ، متیل فنیدیت ( ریتالین ) متامفتامین ، آدرال و مدافینیل .

افدرین ، فنیل پروپانولامین و پسودوافدرین (که از آن در آزمایشگاه های غیر قانونی جهت تولید مت آمفتامین استفاده می شود )از جمله دارو های شبه آمفتامین در داروخانه ها می باشند ، که فروش آنها بدون نسخه پزشک غیرقانونی است .

هم خانواده آمفتامین ها از جمله : فندیمترازین ، دی اتیل پروپیون ، بنزفتامین ،فنترمین می باشند که قابلیت سوءمصرف نیز دارند و می توانند تمامی اختلالات ناشی از آمفتامین ها را ایجاد کنند .

آمفتامین ها از مسیر گوارشی جذب می شوند و در بسیاری از بافت های بدن توزیع می شوند .

مقدار زیادی از آن در مغز و مایع مغزی-نخاعی وارد می شوند . بخشی از آنها در کبد متابولیزه می شود ، اما مقدار قابل توجهی از آن به صورت تغییر نکرده در ادرار دفع می گردد . میزان حذف در ادرار به PH آن بستگی دارد به طوری که در ادرار اسیدی افزایش می یابد .

آمفتامین ها در شیرمادر نیز توزیع می گردند .

تداخلات دارویی :

دگزامفتامین به عنوان یکی از انواع آمفتامین ها همراه با مصرف یک بتابلوکر می تواند سبب فشارخون بالا شود ، همچنین اثر دیگر دارو های فشارخون مانند گوانتیدین و دارو های مشابه را می کاهد .

فردی که آمفتامین وTCA   را استفاده می کند باید از نظر قلبی ( آریتمی ها) مرتب مراقبت شود. آمفتامین ها می توانند جذب اتوسوکسیماید ، فنوباربیتال و فنی توئین را به تاخیر بیندازنند .

کلروپرومازین ، هالوپریدول و لیتیوم اثر تحریکی آمفتامین ها را مهار می کند .

دگزامفتامین ها پتانسیل بالایی جهت سوء استفاده دارند ، و تجویز آن برای مدت زمان طولانی منجر به وابستگی می شود .

تجویز این دارو در کودکان زیر ۳ سال توصیه نمی شود .

داروهای هم گروه دکس آمفتامین :

• لوومتامفتامین
• آمفتامین
• اتیل آمفتامین
• مت آمفتامین
• متیلن دی اکسی مت آمفتامین
• تن آمفتامین
• هیدروکسی آمفتامین

آمفتامین در ورزش :

آمفتامین در ورزش به عنوان داروهای انرژی زا به جهت افزایش قابلیت جسمانی ورزشکاران ، تاثیرات نامطلوبی را بر بدن آنها می گذارد . بسیاری از بیماریها و موارد مرگ گزارش شده در ورزشکاران ، ناشی از مصرف اینگونه داروها می باشد و همواره در حال افزایش است .

این اتفاق ، سابقه ای دیرینه دارد که در بین ورزشکاران تحت عنوان دوپینگ شناخته و مورد ارزیابی واقع می شود . به طور معمول دوپینگ در کلاسهای گوناگون صورت می گیرد که این کلاس ها طبق طبقه بندی IOC  شامل :

• گروه های استروئیدی آنابولیک
• گروه موادمخدر
• گروه محرک های سیستم عصبی مرکزی CNS
• گروه مدرها
• اخیرا نیز ویتامین ها و املاح نیز می شوند.

در گروه محرک سیستم عصبی ، مصرف آمفتامین ها در ورزشکاران شایع تر است .

این گروه داروئی جهت درمان بیماری قلبی و عصبی بکار می رود ، ولی متاسفانه ورزشکاران برای رفع خستگی و غلبه بر درد به مصرف آن می پردازند . از مهم ترین آمفتامین ها می توان بنزفتامین ، متیل فنیدیت ، فنترمین ، مترازین را نام برد . که متیل فنیدیت نمونه بارز این گروه می باشد .

هر ورزشکار با مطالعه اثرات این دارو سعی می کند برای یک بار هم که شده از این دارو استفاده کند . ورزشکارانی که از آمفتامین ها برای کاهش درد ناشی از صدمات ورزشی استفاده می کنند براین باورند که می توانند آن را نادیده بگیرند ، در حالی که صدمه حاصله گسترش می یابد .

آمفتامین در ورزشکاران سریعا از دستگاه گوارش جذب می شود و ۲-۱ ساعت بعد از خوردن  علائم آن بروز می کند به همین جهت ورزشکاران سعی می کنند که این فاصله را تنظیم کرده و حداکثر استفاده را از آن ببرند .

۱۵-۱۰ میلی گرم آمفتامین را ۳-۲ ساعت قبل از مسابقه مصرف می کنند ، اگرچه مصرف آمفتامین به مقدار بیشتر اثر آن را به ۶۰-۳۰ دقیقه پس از مصرف می رساند.

لذا  مقدار زیاد در ورزشکارانی که باید وزن خود را در حد معین نگهدارند مورد استفاده قرار می گیرد .

تشخیص آمفتامین در ورزش توسط تست های تشخیص اعتیاد amp  و هم متابولیت ها در ادرار قابل شناسایی هستند .

اثر قلبی آمفتامین ورزش :

از اثرات قلبی آمفتامین ورزش می توان به افزایش فشارخون سیستولی ودیاستولی ، کاهش تعداد ضربان قلب ( غلب به طور رفلکسی ) نام برد

اثر روانی آمفتامین در ورزش ( در دوز معمولی ) :

افزایش هوشیاری ، کاهش زمان عکس العمل ، کاهش حس خستگی ، بالا رفتن خلق ، افزایش اعتماد به نفس وتمرکز همراه با سرخوشی ، افزایش فعالیت حرکتی و پرحرفی .

عوارض در ورزشکاران :

گرمازدگی ، ایست قلبی که منجر به مرگ آنان می شود ، دوز بالا ممکن است سبب ضربان نامنظم ، توهم پارانوئید ، تمایل به قتل و خودکشی .