میزان انتقال بیماری جنسی از رابطه دهانی

رابطه دهانی و بیماری

رابطه جنسی دهانی بسیار بیشتر از رابطه معمول جنسی صورت می گیرد .این خود باعث شده است نگرانی ها از انتقال بیماری های مختلف در جوامع بیشتر شود

شاید در موارد مختلفی افراد با نداشتن آگاهی نسبت به انجام رابطه جنسی دهانی بپردازند با خیال اینکه این شکل رابطه امکان انتقال آلودگی و بیماری را نخواهد داشت و یک پیش اگاهی می تواند نقش بسیار موثری در کنترل و جلوگیری از ابتلا افراد مختلف داشته باشد.

در این نوشته می خواهیم با توضیح این نوع رابطه دریابیم که میزان انتقال بیماری های جنسی از رابطه دهانی به چه اندازه می باشد و از چه طریق می توان خود را در برابر این نوع آلودگی مصون نگاه داشت

در همین ابتدا سایت رپید تست از شما عزیزان خواهش می کند اگر در ارتباطات جنسی با شرکای متعدد هستید حتما به طور منظم نسبت به انجام آزمایش تشخیص بیماری های جنسی از جمله آزمایش ایدز اقدام نمایید

رابطه جنسی دهانی چیست؟

رابطه جنسی دهانی شامل استفاده از دهان ، لب ها یا زبان برای تحریک آلت تناسلی (فلاتیو) ، واژن (كونیلینگوس) یا مقعد (آنیلینگوس) یك شریک جنسی است.

«Fellatio» نام لاتین عملی است که در آن آلت مرد توسط زبان تحریک می گردد.

«Cunnilingus» نیز به روشی است که دهان به تحریک مهبل (عضو جنسی زنانه) و چوچوله می‌پردازد.

آلت تناسلی و بیضه ها و واژن و اطراف واژن را دستگاه تناسلی یا ناحیه تناسلی نیز می نامند

طبق تحقیقات انجام شده رابطه جنسی دهانی معمولاً توسط بزرگسالان که فعال جنسی هستند صورت می گیرد .

85 درصد از بزرگسالانی که از نطر رابطه جنسی فعال می باشند گزارش کرده اند که در سنین ما بین 18 تا 45 سالگی حداقل برای یک بار هم که شده رابطه جنسی دهانی را با شریک جنسی خود تجربه کرده اند

در  یک تحقیق جداگانه که طی سالهای 2011 تا 2015 انجام شد ، نشان داد که 41٪ از نوجوانان 15-19 ساله اظهار داشتند که با شریک جنسی خود که از جنس مخالف بوده رابطه دهانی برقرار کرده اند

از نظر دین اسلام نیز روابط جنسی به کلی به همسر شخص محدود شده و انجام ان با افراد که از نظر شرعی جایگاهی ندارند حرام اعلام گردیده و با توجه به بررسی های مختلف استفاده از این راه در دین مبین اسلام مورد تایید قرار نگرفته است

انواع رابطه جنسی دهانی شامل:

انتقال بیماری جنسی از رابطه دهانی

خودتان خوب می دانید که دستگاه تناسلی انسان به علت در معرض قرار گرفتن با ادرار و مدفوع محل مناسبی برای رشد و فعالیت باکتری ها می باشد

از سوی دیگر خود ترشحاتی که از این دستگاه خارج می گردد نیز ممکن است حاوی عفونت باشد مخصوصا دستگاه تناسلی زن که خروج بیشتری نسبت به نوع مردانه دارد

بسیاری از بیماریهای مقاربتی و نیز سایر عفونت ها می توانند از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شوند.

هر کسی که در معرض یک شریک آلوده باشد می تواند در دهان ، گلو ، دستگاه تناسلی یا راست روده به یک بیماری STD مبتلا شود.

خطر ابتلا به بیماری مقاربتی از طریق رابطه جنسی دهانی یا شیوع آن به دیگران از طریق رابطه دهانی ، به موارد مختلفی بستگی دارد ، از جمله

نکات مهم از رابطه جنسی دهانی

• ممکن است برخی از بیماریهای مقاربتی در دهان یا گلو از طریق دادن رابطه جنسی دهانی به یک شریک زندگی مبتلا به عفونت دستگاه تناسلی یا مقعدی ، به ویژه از طریق رابطه جنسی دهانی به یک شریک زندگی با آلت تناسلی مرد آلوده ، امکان پذیر باشد.
• همچنین ممکن است برخی STD ها در آلت تناسلی مرد (و احتمالاً واژن ، مقعد یا راست روده) از طریق رابطه جنسی دهانی از یک شریک زندگی با عفونت دهان یا گلو ممکن باشد.
• امکان این وجود دارد که بیماری جنسی از طریق چند عضو در طول یک رابطه منتقل گردد برای مثال هم از گلو و هم از مقعد دچار بیماری شوید
• امکان دارد چندین نوع بیماری مقاربتی از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شود (مانند سیفلیس ، سوزاک و عفونت های روده ای).
• آنیلینگوس (یا رابطه جنسی دهانی شامل مقعد) می تواند بیماری هپاتیت A و B ، انگلهای روده مانند Giardia و باکتری هایی مانند E. coli و Shigella را منتقل کند .
• امکان اینکه بیماری های جنسی و مقاربتی در شرکای جنسی بدون علامت و نشانه ای باشد و بدون اطلاع آن را در ارتباط جنسی دهانی به شریک جنسی خود منتقل کنید وجود دارد

 

بیماری های مقاربتی که از راه رابطه دهانی منتقل می شوند

با توجه به توضیحاتی که تا اینجای مقاله خواندید حتما با آسیب پذیری از راه رابطه جنسی دهانی آشنا شدید و در کل انتقال بیماری های جنسی از این روش برایتان مسجل شد

در ادامه این گفتار می خواهیم به بیماری هایی اشاره کنیم که از طریق رابطه جنسی منتقل می گردد

هر بیماری را به صورت جداگانه نام برده و در مورد هرکدام اطلاعات به شما ارائه خواهیم داد تا به طور کامل مشخص شود بیماری هایی که از راه رابطه دهانی منتقل می گردند کدام ها هستند

رابطه دهانی و سفلیس[/tie_index]

انتقال سفلیس در رابطه دهانی

خطر انتقال عفونت سفلیس از طریق رابطه دهانی چقدر است؟

اگر فرد دچار زخم یا بثورات سیفلیس در دستگاه تناسلی یا مقعد باشد می تواند با رابطه جنسی دهانی شریک جنسی خود را  به سیفلیس مبتلا کند .

اگر لب ها یا دهان یا گلو دچار عفونت سیفلیس باشد یا زخم مرتبط با آن در این اعضاء وجود داشته باشد می تواند شخص را به بیماری سیفلیس مبتلا کند شود.

عامل مهم دیگری که خطر شیوع سفلیس را تحت تأثیر قرار می دهد مدت زمانی است که یک همسر آلوده به سفلیس مبتلا است.

عفونت در بیماری سفلیس کدام اعضاء را درگیر می کند؟

لب
دهان
گلو
دستگاه تناسلی
مقعد
رکتوم

علائم و نشانه های اولیه ابتلا:

ممکن است علائمی نداشته باشد.
یک یا چند زخم یا زخم بدون درد در لب ، دهان یا گلو. روی پوست یا روی دستگاه تناسلی یا مقعد یا نزدیک آن.
بثورات روی تنه ، کف دست ها و / یا کف پا.
علائم شبیه آنفولانزا.

درمان :

سفلیس با داروی مناسب قابل درمان است.

شرکای جنسی فرد مبتلا به سفلیس نیز باید از نظر برخی از شرکای جنسی گذشته فرد آلوده از نظر عفونت مورد آزمایش قرار گیرند.

بعضی از افراد باید حتی اگر نتایج آزمایش سفلیس منفی باشد ، تحت درمان قرار بگیرند.

در صورت عدم درمان ، سفلیس:

می تواند از طریق تماس با زخم های سفلیس یا بثورات پوستی به دیگران منتقل شود.
در زنان باردار:
در دوران بارداری قابل انتقال به نوزاد است.
می تواند باعث مرده زایی شود (نوزادی که مرده متولد شود).
نوزادان مبتلا به سفلیس درمان نشده ممکن است در رشد دچار تأخیر شوند ، دچار تشنج شوند و یا بمیرند.
در همه:
می تواند خطر ابتلا به عفونت HIV را افزایش دهد.
می تواند خطر شیوع HIV به شرکای جنسی را افزایش دهد.
ممکن است باعث آسیب به اندام های داخلی ، نابینایی ، ضعف عضلانی ، زوال عقل و حتی مرگ شود.

 

انتقال hpv از رابطه دهانی

ویروس HPV

(ویروس پاپیلوم انسانی)

خطر عفونت از طریق رابطه دهانی:

رابطه جنسی دهانی با با آلت تناسلی مرد یا ناحیه تناسلی مبتلا به HPV می تواند منجر به HPV در گلو شود.

رابطه جنسی دهانی با  با واژن یا ناحیه تناسلی آلوده به HPV می تواند منجر به HPV در گلو فرد شود.

رابطه جنسی دهانی با مقعد فرد مبتلا به ویروس پاپیلوم انسانی یا راست روده ممکن است منجر به HPV در گلو شود. *

رابطه جنسی دهانی از شریک زندگی با HPV در گلو ممکن است منجر به HPV در ناحیه تناسلی ، مقعد یا راست روده شود. *

* عباراتی که توسط ستاره (*) دنبال می شوند به خوبی مطالعه نشده اند.

عضوء هایی که مورد عفونت قرار می گیرند ؟

دهان
گلو
ناحیه تناسلی
واژن
دهانه رحم
مقعد
رکتوم

علائم و نشانه های عفونت:

ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد.
زگیل در گلو (پاپیلوماتوز حنجره یا تنفسی):
ممکن است باعث تغییر در صدا ، مشکل در تکلم یا تنگی نفس شود.
زگیل تناسلی یا مقعدی.
تغییرات غیرطبیعی در سلولهای واژن ، دهانه رحم یا مقعد که با معاینه بالینی و آزمایشات (آزمایش پاپ و / یا HPV) قابل مشاهده است.
برخی از انواع HPV می توانند منجر به سرطان واژن یا دهانه رحم ، سرطان مقعد ، آلت تناسلی ، سر و گردن شوند.

واکسن hpv

واکسن HPV از انتقال انواع خاصی از HPV محافظت می کند. این دارو برای همه دختران و پسران در سنین 11-12 سالگی و همچنین برای همه افراد از 26 سالگی اگر قبلاً واکسینه نشده اند ، توصیه می شود. جزئیات بیشتر در مورد افرادی که باید واکسینه شوند و چه زمان از وب سایت HPV CDC در دسترس است.

درمان

زگیل در دهان و گلو:

ممکن است ناپدید شود ، بدون تغییر بماند ، یا از نظر اندازه یا تعداد رشد کند.
برای از بین بردن زگیل های گلو ممکن است از جراحی استفاده شود.
درمان ممکن است زگیل را کاهش دهد اما عفونت HPV را درمان نمی کند.

زگیل های تناسلی و مقعدی:

ممکن است خود به خود از بین برود ، بدون تغییر بماند ، یا از نظر اندازه یا تعداد رشد کند.
درمان ها شامل داروهایی است که روی زگیل ها ، یخ زدگی زگیل ها (سرما درمانی) یا جراحی برداشتن زگیل ها استفاده می شود.
درمان ممکن است زگیل را کاهش دهد اما عفونت HPV را درمان نمی کند.

تغییرات غیر طبیعی در سلولهای واژن ، دهانه رحم یا مقعد:

ممکن است به معاینه و آزمایش بالینی بیشتری نیاز داشته باشد (آزمایشات Pap و / یا HPV).
بسته به سن ، وضعیت حاملگی و نتایج آزمایش ممکن است از روشهای دیگری مانند بیوپسی (گرفتن نمونه کوچکی از بافت) و / یا برداشتن بافت غیرطبیعی استفاده شود.

حتی با درمان ، زگیل در گلو:

ممکن است به شرکای جنسی آلوده نشده منتقل شود.
ممکن است عود کند (پاپیلوماتوز تنفسی مکرر).

حتی با درمان ، زگیل های تناسلی و مقعدی:

می تواند به شرکای جنسی آلوده منتقل شود.
ممکن است برگردد و به سرطان تبدیل نشود.

عفونت های دهان و گلو توسط چندین نوع HPV که زگیل ایجاد نمی کنند ممکن است به سرطان سر یا گردن تبدیل شوند.

تغییرات غیر طبیعی در سلولهای واژن یا مقعد:

ممکن است به سرطان تبدیل شود. اگرچه برخی از خانم ها نتایج غیرطبیعی آزمایش پاپ و / یا HPV دارند ، در صورت پیگیری و درمان مناسب ، تعداد کمی از زنان به سرطان دهانه رحم مبتلا می شوند.

انتقال هرپس از رابطه با دهان

(ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 و 2)

خطر عفونت از طریق رابطه دهانی:

رابطه جنسی دهانی به یک شریک مبتلا به تبخال در ناحیه تناسلی ، مقعد ، باسن یا در راست روده ممکن است منجر به ایجاد تبخال در لب ها ، دهان یا گلو شود.

داشتن رابطه جنسی دهانی از یک شریک زندگی با تبخال روی لب ، دهان یا گلو می تواند منجر به ایجاد تبخال در ناحیه تناسلی ، مقعد ، باسن یا راست روده شود.

مناطق عفونت:

لب
دهان
گلو
ناحیه تناسلی
مقعد
رکتوم
باسن

علائم و نشانه های عفونت:

ممکن است علائمی نداشته باشد.
سردرد یا تب (در حین عفونت اولیه).
زخم های دردناک یا خارش دار در ناحیه یا در نزدیکی ناحیه عفونت.

درمان هرپس

هیچ درمانی برای تبخال وجود ندارد ، اما داروی ضد ویروس می تواند علائم شیوع تبخال را کوتاه و کاهش دهد.
داروهای ضد ویروسی روزانه می توانند از شیوع تبخال جلوگیری یا کوتاه کنند.

حتی با درمان ، عفونت های دهانی (لب ، دهان و گلو):

می تواند به دیگران ، از جمله شرکای جنسی ، سرایت کند.

حتی با درمان ، ناحیه تناسلی ، باسن ، مقعد و / یا عفونت های مقعدی:

می تواند به شرکای جنسی آلوده منتقل شود.

در زنان باردار:
در هنگام زایمان ممکن است به کودک سرایت کند و باعث آسیب مغزی ، آسیب به اندام های داخلی یا حتی مرگ نوزاد شود.

در همه:

می تواند خطر ابتلا به عفونت HIV را افزایش دهد.
می تواند خطر ابتلا به HIV به شرکای جنسی را افزایش دهد

گالامیدا و رابطه جنسی از راه دهان

(Chlamydia trachomatis)

خطر عفونت از طریق رابطه دهانی:

رابطه جنسی دهانی  با آلت تناسلی مرد می تواند منجر به کلامیدیا در گلو شود.

رابطه جنسی دهانی با واژن یا مجاری ادراری ممکن است منجر به کلامیدیا در گلو شود. *

رابطه جنسی دهانی  با رکتوم آلوده ممکن است منجر به کلامیدیا در گلو شود. *

رابطه جنسی دهانی با کلامیدیا در گلو می تواند منجر به ابتلا به کلامیدیا آلت تناسلی شود.

رابطه جنسی دهانی در گلو در واژن ممکن است منجر به کلامیدیا واژن یا مجاری ادراری شود. *

داشتن رابطه جنسی دهانی از طرف شریک همسر مبتلا به کلامیدیا در گلو ممکن است منجر به کلامیدیا در راست روده شود. *

* عباراتی که توسط ستاره (*) دنبال می شوند به خوبی مطالعه نشده اند.

مناطق عفونت اولیه:

گلو
دستگاه تناسلی
مجاری ادراری
رکتوم

علائم و نشانه های اولیه عفونت:

بیشتر عفونت های کلامیدیا در گلو هیچ علامتی ندارند. هنگامی که علائم وجود دارد ، می تواند گلو درد داشته باشد.
بسیاری از عفونت های کلامیدیا دستگاه تناسلی ، دستگاه ادراری یا رکتوم هیچ علامتی ندارند.

هنگامی که علائم وجود دارد ، می تواند شامل موارد زیر باشد:

تخلیه از واژن یا آلت تناسلی مرد (ترشحات از واژن ممکن است خونین باشد).
احساس سوزش هنگام ادرار کردن.
بیضه های دردناک یا متورم.
درد یا ترشح رکتوم

درمان :

کلامیدیا با داروی مناسب قابل درمان است.
شرکای جنسی یک فرد مبتلا به کلامیدیا نیز باید از نظر عفونت آزمایش شود. کسانی که مبتلا به کلامیدیا هستند ، باید 7 روز بعد از پایان درمان آنها و شریک جنسی شان ، رابطه جنسی داشته باشند.

در صورت عدم درمان ، عفونت های گلو:

به خصوص با انجام رابطه جنسی دهانی در آلت تناسلی مرد شریک جنسی ، می تواند به شرکای جنسی آلوده منتقل شود.

در صورت عدم درمان ، عفونت های دستگاه تناسلی ، ادراری و / یا مقعدی:

می تواند به شرکای جنسی آلوده منتقل شود

در زنان:
می تواند باعث بیماری التهابی لگن (PID) شود ، که می تواند منجر به درد مزمن لگن ، ناباروری و حاملگی خارج رحمی (بارداری در لوله رحمی یا جاهای دیگر خارج از رحم) شود.

در زنان باردار:
ممکن است منجر به تولد زودرس یا وزن کم هنگام تولد در نوزادان شود.
در حین زایمان می تواند به کودک منتقل شود و باعث عفونت کلامیدیا در چشم یا عفونت دستگاه تنفسی می شود که به ذات الریه تبدیل می شود.

در مردان:
می تواند اپیدیدیمیت ایجاد کند ، یک وضعیت دردناک مجاری متصل به بیضه ها که ممکن است منجر به زخم شدن مجاری شود.

در همه:
ممکن است خطر ابتلا به عفونت HIV را افزایش دهد.
ممکن است خطر شیوع HIV به شرکای جنسی را افزایش دهد.
ممکن است در سراسر بدن واکنشی (آرتریت واکنشی) ایجاد کند که می تواند منجر به آرتروز (درد مفصل) ، التهاب ملتحمه (چشم صورتی) و / یا بثورات در کف پا یا جاهای دیگر شود.

 

انتقال سوزاک از رابطه دهان

(Neisseria gonorrhoeae)

خطر عفونت از طریق رابطه دهانی:

داشتن رابطه جنسی دهانی به شریکی که آلت تناسلی مرد آلوده دارد می تواند منجر به سوزاک گلو شود.

دادن رابطه جنسی دهانی به یک شریک مبتلا به واژن یا مجاری ادراری ممکن است منجر به سوزاک در گلو شود. *

دادن رابطه جنسی دهانی به یک شریک زندگی مبتلا به رکتوم راست ممکن است منجر به سوزاک در گلو شود. *

رابطه جنسی دهانی از طریق شریک زندگی مبتلا به سوزاک در گلو ممکن است منجر به ابتلا به سوزاک آلت تناسلی مرد شود.

رابطه جنسی دهانی از طریق شریک زندگی مبتلا به سوزاک در گلو ممکن است منجر به سوزاک واژن یا مجاری ادراری شود. *

رابطه جنسی دهانی از طرف شریکی که مبتلا به سوزاک در گلو است ممکن است منجر به سوزاک در راست روده شود. *

* عباراتی که توسط ستاره (*) دنبال می شوند به خوبی مطالعه نشده اند.

مناطق عفونت اولیه:

گلو
دستگاه تناسلی
مجاری ادراری
رکتوم

علائم و نشانه های اولیه عفونت:

بیشتر عفونت های سوزاک در گلو علائمی ندارند. هنگامی که علائم وجود دارد ، می تواند گلو درد داشته باشد.
علائم عفونت دستگاه تناسلی ، دستگاه ادراری یا رکتوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تخلیه از واژن یا آلت تناسلی مرد (ترشحات از واژن ممکن است خونین باشد).
احساس سوزش هنگام ادرار کردن.
بیضه های دردناک یا متورم.
درد یا ترشح رکتوم.

درمان سوزاک

درمان عفونت در گلو دشوارتر از عفونت های دستگاه تناسلی یا مقعدی است اما با آنتی بیوتیک های توصیه شده قابل درمان است.
عفونت دستگاه تناسلی و مقعدی نیز با داروی مناسب قابل درمان است.
شرکای جنسی یک فرد مبتلا به سوزاک نیز باید از نظر عفونت آزمایش شوند.

کسانی که مبتلا به سوزاک هستند تشخیص داده می شود که باید 7 روز پس از پایان درمان آنها و شریک جنسی خود رابطه جنسی برقرار کنند.

در صورت عدم درمان ، عفونت های گلو:

می تواند به شرکای جنسی آلوده منتقل شود.
ممکن است از طریق بدن پخش شود و باعث ایجاد جوش و درد مفصلی شود. به این بیماری عفونت منتشر گنوکوکی گفته می شود. قلب نیز می تواند آلوده شود. این یک بیماری جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی است.

در صورت عدم درمان ، عفونت های دستگاه تناسلی ، ادراری و / یا مقعدی:

می تواند به سایر شرکای جنسی نیز سرایت کند.
در زنان:
می تواند باعث بیماری التهابی لگن (PID) شود ، که می تواند منجر به درد مزمن لگن ، ناباروری و حاملگی خارج رحمی (بارداری در لوله رحمی یا جاهای دیگر خارج از رحم) شود.
در زنان باردار:
ممکن است منجر به تولد زودرس یا وزن کم هنگام تولد در نوزادان شود.
می تواند در حین زایمان به نوزاد منتقل شود و باعث کوری ، عفونت مفصلی یا عفونت خون تهدید کننده زندگی در کودک شود.
در مردان:
می تواند اپیدیدیمیت ایجاد کند ، یک وضعیت دردناک مجاری متصل به بیضه ها که ممکن است منجر به زخم شدن مجاری شود.
در همه:
ممکن است خطر ابتلا به عفونت HIV را افزایش دهد.
ممکن است خطر شیوع HIV به شرکای جنسی را افزایش دهد.
ممکن است از طریق بدن پخش شود و باعث ایجاد زخم های پوستی و درد مفاصل شود. به این بیماری عفونت منتشر گنوکوکی گفته می شود. قلب همچنین می تواند آلوده شود ، که یک بیماری جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی است.

 

آیا رابطه جنسی دهانی از جنس واژن یا مقعد ایمن تر است؟

بسیاری از بیماریهای مقاربتی از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می شود.

با این حال ، مقایسه دقیق خطرات به دست آوردن بیماریهای مقاربتی خاص از انواع خاص فعالیت جنسی دشوار است. این امر تا حدی به این دلیل است که بیشتر افرادی که رابطه دهانی دارند نیز از طریق واژن یا مقعد رابطه جنسی برقرار می کنند.

همچنین ، مطالعات کمی در مقایسه با دادن رابطه جنسی دهانی بر روی آلت تناسلی ، خطرهای ابتلا به بیماری های مقاربتی به جز HIV از طریق دادن رابطه جنسی دهانی در واژن یا مقعد را بررسی کرده است.

مطالعات نشان داده است که خطر ابتلا به اچ آی وی از طریق رابطه جنسی دهانی با یک همسر آلوده (یا دادن یا داشتن رابطه جنسی دهانی) بسیار کمتر از خطر ابتلا به اچ آی وی از رابطه جنسی مقعدی یا واژینال با یک همسر آلوده است.

این ممکن است در مورد سایر بیماریهای مقاربتی صادق نباشد – در یک مطالعه روی مردان همجنسگرا مبتلا به سفلیس ، از هر 5 نفر ، 1 نفر فقط رابطه دهانی داشته است.

ابتلا به اچ آی وی از طریق رابطه جنسی دهانی ممکن است بسیار کم باشد ، اما شناخت دقیق خطر آن دشوار است. اگر رابطه جنسی دهانی دارید ، باید از خود محافظت کنید.

وجود این عفونت ها در گلو ممکن است خطر ابتلا به HIV را افزایش دهد.

سوزاک در گلو نیز ممکن است منجر به شیوع بیماری در بدن شود.

قرار گرفتن در معرض رابطه جنسی دهانی و محافظت نشده با اچ آی وی ممکن است یک خطر قابل توجه برای گسترش سایر بیماریهای مقاربتی باشد که خطر شیوع آن از طریق رابطه جنسی دهانی به اندازه کافی مطالعه نشده است.

ممکن است ابتلا به برخی از بیماریهای مقاربتی مانند کلامیدیا یا سوزاک در گلو به اندازه ابتلا به بیماری مقاربتی در ناحیه دستگاه تناسلی یا راست روده تهدیدی برای سلامتی فرد آلوده نباشد.

وجود این عفونت ها در گلو ممکن است خطر ابتلا به HIV را افزایش دهد. سوزاک در گلو نیز ممکن است منجر به شیوع بیماری در بدن شود.

علاوه بر این:

داشتن عفونت های کلامیدیا و سوزاک در گلو ممکن است انتشار این عفونت ها را به دیگران از طریق رابطه دهانی راحت کند.

این امر به ویژه برای سوزاک مهم است ، زیرا درمان عفونت گلو نسبت به عفونت های ادراری ، تناسلی یا مقعدی دشوارتر است.

عفونت های ناشی از برخی بیماری های مقاربتی مانند سفلیس و اچ آی وی در بدن پخش می شود.

بنابراین ، عفونت هایی که در گلو به دست می آیند ممکن است همان مشکلات سلامتی را داشته باشند که عفونت های اندام تناسلی یا راست روده دارند.

عفونت دهان و گلو توسط انواع خاصی از HPV ممکن است به سرطان دهان یا گردن تبدیل شود.

چه چیزی ممکن است احتمال ایجاد یا ابتلا به بیماری مقاربتی را از طریق رابطه جنسی دهانی افزایش دهد؟

این احتمال وجود دارد که در صورت مواجهه با یک شریک زندگی آلوده ، عوامل خاصی شانس ابتلا به HIV یا سایر بیماریهای مقاربتی را در حین رابطه دهانی افزایش دهند ، مانند:

داشتن سلامت دهان و دندان ضعیف که می تواند شامل پوسیدگی دندان ، بیماری لثه یا خونریزی لثه و سرطان دهان باشد.
داشتن زخم در دهان یا دستگاه تناسلی.
قرار گرفتن در معرض “قبل از انحراف” یا “تقدیر” (همچنین به عنوان قبل از انزال یا انزال شناخته می شود) یک شریک آلوده.

با این حال ، هیچ مطالعه علمی انجام نشده است که نشان دهد آیا این عوامل در واقع خطر ابتلا به HIV یا STD از طریق رابطه جنسی دهانی را افزایش می دهند یا نه.

برای جلوگیری از انتقال بیماری مقاربتی در رابطه جنسی دهانی ، چه کاری می توانید انجام دهید؟

شما می توانید با استفاده از کاندوم ، سد دندان یا روش مانع دیگر در هر بار رابطه جنسی دهانی ، شانس خود را برای ایجاد یا ابتلا به بیماری های مقاربتی کاهش دهید.

برای رابطه دهانی در آلت تناسلی مرد:
آلت تناسلی مرد را با کاندوم لاتکس بدون روغن بپوشانید.
اگر شما یا همسرتان به لاتکس حساسیت دارید ، از کاندوم های پلاستیکی (پلی یورتان) استفاده کنید.
برای رابطه دهانی در واژن یا مقعد:
از کاندوم دهانی استفاده کنید.
کاندوم را برش بزنید تا یک مربع درست شود و آن را بین دهان و واژن یا مقعد شریک قرار دهید.

تنها راه جلوگیری از بیماریهای مقاربتی رابطه جنسی از طریق واژن ، مقعد یا دهان است.

اگر از نظر جنسی فعال هستید می توانید کارهای زیر را انجام دهید تا احتمال ابتلا به بیماری مقاربتی را کاهش دهید:

قرار داشتن در یک رابطه طولانی مدت متقابل متقابل با شریکی که به STD آلوده نشده است (به عنوان مثال شریکی که آزمایش شده است و نتایج آزمایش STD منفی دارد).
در هر زمان رابطه جنسی از کاندوم لاتکس به روش صحیح استفاده کنید.

لازم به یادآوری است که بسیاری از افراد آلوده ممکن است از عفونت خود بی اطلاع باشند زیرا بیماریهای مقاربتی اغلب هیچ علامتی ندارند و شناخته نمی شوند.

اگر از نظر جنسی فعال هستید ، باید مرتباً از نظر STD و HIV آزمایش شوید و با همسر (های) خود در مورد STD صحبت کنید. اگر فکر می کنید ممکن است یک بیماری مقاربتی داشته باشید ، رابطه جنسی را متوقف کنید و برای آزمایش به پزشک یا کلینیک خود مراجعه کنید.

گزینه های رایگان و کم هزینه ای برای آزمایش در منطقه شما وجود دارد.نماد خارجی مهم است که شما در مورد هرگونه فعالیتی که ممکن است شما را در معرض خطر ابتلا به بیماری مقاربتی قرار دهد ، از جمله رابطه دهانی ، با صراحت با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود صحبت کنید.

منبع:cdc