علائم ایدز در مردان

قبل از اینکه بحث عمیق‌تری در مورد علائم HIV داشته باشیم، مهم است که بدانیم HIV درمان نشده می‌تواند در سه مرحله زیر پیشرفت کند، که هر کدام دارای گروهی از علائم مرتبط هستند.

• مرحله 1: بیماری حاد
• مرحله 2: دوره بدون علامت
• مرحله 3: عفونت پیشرفته

در زیر، یک تفکیک کامل از رایج ترین علائم بر اساس مرحله است.

مرحله 1: بیماری حاد

مرحله 1 HIV را می توان مرحله “شروع” در نظر گرفت. این مرحله ای است که فرد در اولین ابتلا به ویروس وارد آن می شود و تا زمانی که بدن آنتی بادی علیه ویروس ایجاد کند ادامه می یابد.

آنتی بادی ها اساسا محافظ های کوچکی هستند که سیستم ایمنی بدن هنگام قرار گرفتن در معرض مهاجمان خارجی ایجاد می کند.

بین 66 تا 80 درصد از مردان  در مرحله 1 علائمی شبیه آنفولانزا را طی 2 تا 4 هفته پس از انتقال تجربه خواهند کرد.

به گفته امیلی ریملند ، پزشک پرستار آماده دکترا ، متخصص HIV دارای گواهینامه AAHIVS و مدیر توسعه بالینی در Nurx، این علائم شبیه آنفولانزا می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تب
• تورم غدد
• خستگی
• بثورات بدن
• گلو درد
• درد مفاصل
• اسهال
• سردرد

علائم همچنین می تواند شامل موارد زیر باشد:

• زخم در دهان
• زخم در اندام تناسلی
• دردهای عضلانی
• حالت تهوع
• استفراغ
• عرق شبانه

ریملند می گوید: «دلیل اینکه HIV باعث درد مفاصل و ماهیچه می شود این است که عفونت باعث التهاب در بدن می شود.

او می‌گوید زمانی که فردی علائم دارد، علائم او می‌تواند از چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشد. اما همه افرادی که با این ویروس در تماس هستند علائمی را تجربه نمی کنند.

ریملند توضیح می‌دهد: «معمولی است که کسی هیچ علامتی را تجربه نمی‌کند که او را به این پرسش سوق دهد که آیا در معرض HIV بوده است یا نه.

به همین دلیل است که هرکسی که این علائم را دارد یا فکر می‌کند ممکن است به HIV مبتلا شده باشد، باید برای انجام آزمایش با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی قرار ملاقات بگذارد .

او می‌گوید: «شما می‌خواهید در اسرع وقت از وضعیت خود مطلع شوید، زیرا درمان اولیه برای پیشگیری از بیماری یا علائم آینده بهترین است.

مرحله 2: مرحله بدون علامت

همچنین به عنوان مرحله نهفتگی بالینی شناخته می شود، این مرحله از HIV به دلیل عدم وجود علائم شناخته شده است.

در این مرحله، ویروس در بدن وجود دارد – و در حال تکثیر است – و شروع به تضعیف سیستم ایمنی می کند. اما (هنوز) به طور فعال علائم ایجاد نمی کند.

فرد مبتلا به HIV در این مرحله ممکن است احساس کند و کاملاً خوب به نظر برسد. اما هنوز هم می توانند به راحتی ویروس را به دیگران منتقل کنند.

مرحله 3: ایدز

ممکن است سال ها و حتی دهه ها طول بکشد، اما وقتی HIV درمان نشود ممکن است به اندازه کافی سلول های CD4 را مورد حمله قرار دهد و از بین ببرد که بدن دیگر نتواند با عفونت و بیماری مبارزه کند. به طور خلاصه: سیستم ایمنی را از بین می برد.

هنگامی که این اتفاق بیفتد، HIV به مرحله 3 پیش می رود که اغلب به آن ایدز می گویند .

یک فرد در این مرحله دارای یک سیستم ایمنی به شدت آسیب دیده است، که او را در برابر چیزی به نام “عفونت های فرصت طلب” مستعدتر می کند.

عفونت‌های فرصت‌طلب شرایطی هستند که بدن به طور معمول قادر به مقابله با آن‌ها است، اما می‌تواند برای افراد مبتلا به HIV مضر باشد.

افراد مبتلا به HIV ممکن است متوجه شوند که اغلب دچار سرماخوردگی، آنفولانزا و عفونت های قارچی می شوند.

علائمی که فرد مبتلا به مرحله 3 HIV ممکن است تجربه کند عبارتند از:

• حالت تهوع
• استفراغ
• اسهال مداوم
• خستگی مزمن
• کاهش وزن سریع
• سرفه
• تنگی نفس
• تب مکرر، لرز، و تعریق شبانه
• بثورات، زخم ها یا ضایعات در دهان یا بینی، روی اندام تناسلی یا زیر پوست
• تورم طولانی مدت غدد لنفاوی در زیر بغل، کشاله ران یا گردن
• از دست دادن حافظه، سردرگمی، یا اختلالات عصبی

ریملند می‌گوید: «زمانی که تعداد CD4 فردی به زیر 200 می‌رسد، این زمانی است که فردی مستعد ابتلا به عفونت‌های فرصت‌طلبی مانند پنومونی پنوموسیستیس می‌شود.

همه اینها ممکن است بسیار ترسناک به نظر برسد، اما به یاد داشته باشید که HIV را می توان با دارویی به نام درمان ضد رتروویروسی کنترل کرد. (اطلاعات بیشتر در این مورد در زیر).

نه، نه واقعا. علائم HIV عموماً در افراد با هر جنسیت یکسان است.

یکی از علائم HIV که در افراد مبتلا به آلت تناسلی منحصر به فرد است ، زخم روی آلت تناسلی است. آنها اغلب توسط یک عفونت مقاربتی همزمان (STI) مانند سیفلیس یا ویروس هرپس سیمپلکس یا شانکروئید ایجاد می شوند .

هیپوگنادیسم این وضعیتی است که با تولید ضعیف هورمون‌های جنسی مشخص می‌شود، ممکن است در افرادی که اچ‌آی‌وی که به خوبی مدیریت نمی‌شود، اچ‌آی‌وی طولانی‌مدت یا به دلیل افزایش سن ایجاد شود.

افرادی با انواع اندام تناسلی ممکن است دچار هیپوگنادیسم شوند، اما مشاهده اثرات آن در صاحبان آلت تناسلی آسان تر است.

سایر علائم هیپوگنادیسم که صاحبان آلت تناسلی ممکن است تجربه کنند عبارتند از:

ریملند می‌گوید: «اچ‌آی‌وی یک بیماری انسانی است، یعنی هر کسی می‌تواند به آن مبتلا شود.

متأسفانه، به دلیل نامگذاری اولیه ویروس به عنوان GRID یا نقص ایمنی مرتبط با همجنسگرایان، به اشتباه تصور می شود که فقط مردان همجنسگرا را تحت تأثیر قرار می دهد.

ریملند می‌گوید متأسفانه این ننگ فراگیر از مردان غیر همجنس‌گرا و همچنین افراد دارای جنسیت دیگر جلوگیری می‌کند تا از خود در برابر انتقال اچ‌آی‌وی محافظت کنند یا حتی برای بیماری‌های مقاربتی آزمایش شوند.

او می‌گوید: «افراد با هر گرایش جنسی باید در مورد خطرشان آموزش ببینند و از نحوه محافظت از خود مطلع شوند. “و این شامل آموزش در مورد PrEP ، دارویی ایمن و موثر برای پیشگیری از HIV است که در خارج از جامعه همجنس‌گرایان به خوبی شناخته شده نیست.”

شیوع HIV در مردان چقدر است؟تقریباً 37.6 میلیون نفر در جهان HIV مثبت هستند که 1.2 میلیون نفر از آنها در ایالات متحده زندگی می کنند.

در سطح جهان، مردان حدود 47 درصد موارد را تشکیل می دهند . با این حال، تحقیقات منتشر شده در سال 2018 نشان داد که مردان در ایالات متحده آرایش می کنند 81 درصد از موارد جدید

دلایل مختلفی برای این تفاوت جنسیتی وجود دارد. شامل:

• هوموفوبیا و دوجنسه هراسی سیستمیک
• عدم آموزش جامع جنسی
• عدم آموزش در مورد PrEP و استفاده از موانع

HIV معمولاً با آزمایش خون تشخیص داده می شود. اگرچه، می توان آن را با مایع دهان یا ادرار نیز تشخیص داد.

معمولاً متخصصان مراقبت های بهداشتی یکی از آزمایش های زیر را سفارش می دهند:

• آزمایش اسید نوکلئیک (NAT): به دنبال بار ویروسی در خون است
• تست آنتی ژن/آنتی بادی: هم آنتی بادی ها و هم آنتی ژن ها را در خون جستجو می کند
• آزمایش آنتی بادی: به دنبال آنتی بادی در خون می شود

معمولاً چند روز طول می کشد تا آزمایشات NAT و آنتی ژن/آنتی بادی نتایج را ارائه دهند. اما تست‌های غربالگری آنتی‌بادی سریع و آزمایش‌های سریع آنتی‌ژن/آنتی‌بادی وجود دارد که 30 دقیقه یا کمتر طول می‌کشد.

بسیاری از کلینیک‌های پزشکی، مراکز بهداشتی اجتماعی و برنامه‌های مصرف مواد، آزمایش‌های HIV را ارائه می‌دهند.

گزینه دیگر استفاده از کیت خانگی تست ایدز  است . بساری از این آزمایش‌های خانگی نیازی به ارسال نمونه به آزمایشگاه ندارند – یک سواب ساده دهانی می‌تواند در 20 تا 40 دقیقه نتایج را ارائه دهد. صرف نظر از نتیجه خود، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید تا آنها بتوانند با تجهیزات آزمایش پیشرفته تر تأیید کنند.

رهنمودها پیشنهاد کنید که همه افراد بین 13 تا 64 سال غربالگری HIV را انجام دهند، زیرا شما برای هر بیماری به عنوان بخشی از معاینات معمول پزشکی آزمایش می شوید.

ریملند می‌گوید ، اما سرعت مناسب برای تعداد دفعات آزمایش بر اساس فعالیت جنسی انفرادی و/یا شریک جنسی شما ، آناتومی شریک جنسی شما و نوع رابطه جنسی و مصرف مواد مخدر داخل وریدی متفاوت است.

او می‌گوید: «اگر فردی در یک رابطه تک همسری با یک فرد HIV منفی باشد، نیازی به ادامه آزمایش نیست، مگر اینکه نگرانی برای بازی بیرونی وجود داشته باشد.

با این حال، اگر با شرکای مختلف رابطه جنسی داشته اید، حداقل باید سالیانه آزمایش دهید. در حالت ایده آل، MAAB های فعال جنسی که با سایر MAAB ها رابطه جنسی دارند، باید هر 3 تا 6 ماه یکبار آزمایش شوند.

شما همچنین باید آزمایش شود سالیانه در صورت تزریق مواد مخدر

او می‌گوید: «اگر مکرر با شرکای مبتلا به HIV ناشناخته رابطه جنسی دارید، ممکن است هر 6 ماه یک بار آزمایش بدهید.

ریملند توضیح می‌دهد: «اگر تماس‌های شناخته‌شده‌ای با HIV داشته‌اید، باید ۱۸ روز پس از آن قرار گرفتن در معرض آزمایش قرار بگیرید.

او می گوید: “و شما باید فوراً شروع به مصرف داروی پیشگیری از HIV PEP کنید، که می توانید آن را به عنوان پیشگیری اضطراری برای HIV در نظر بگیرید.” “اگر مصرف آن را در عرض 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض شروع کنید، می تواند از عفونت جلوگیری کند.”

اولین چیز: از وضعیت فعلی STI خود مطلع شوید .

تخمین زده می شود که 13 درصد از افراد مبتلا به HIV نمی دانند که به آن مبتلا هستند. دانستن وضعیت فعلی STI شما می تواند به جلوگیری از انتقال ویروس به دیگران توسط یک فرد HIV مثبت کمک کند.

برای اطلاع از وضعیت فعلی HIV، مهم است که در صورت داشتن هر یک از علائم ذکر شده یا احتمال ابتلا به ویروس، آزمایش انجام دهید.

اگر آزمایش HIV منفی داشتید، بهترین راه برای منفی ماندن این است که از قرار گرفتن در معرض مایعات بدنی که ممکن است حامل ویروس باشند خودداری کنید.

این اقدامات می تواند به کاهش خطر ابتلا به HIV کمک کند:

• وضعیت فعلی STI و HIV خود را با هر شریک بالقوه ای در میان بگذارید و شریک زندگی او را بخواهید. دانستن وضعیت آنها به شما کمک می کند آگاهانه ترین تصمیم ها را بگیرید.
• برای هر نوع بازی نفوذی (واژن، دهان، مقعد) از کاندوم استفاده کنید. در صورت استفاده صحیح ، کاندوم در محافظت در برابر HIV بسیار موثر است.
• سعی کنید سوزن ها را به اشتراک نگذارید یا دوباره استفاده نکنید. بسیاری از شهرها برنامه های تعویض سوزن دارند که سوزن های استریل ارائه می کنند.
• اقدامات احتیطی را رعایت کن. همیشه فرض کنید که خون ممکن است عفونی باشد. برای محافظت از دستکش های لاتکس و سایر موانع استفاده کنید.
• با متخصص مراقبت های بهداشتی خود در مورد PrEP صحبت کنید. PrEP خوراکی خوراکی روزانه است که افراد HIV منفی می توانند برای کاهش خطر ابتلا به HIV در صورت قرار گرفتن در معرض ویروس استفاده کنند.

هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد با این حال، تشخیص سریع و درمان به موقع می تواند پیشرفت بیماری را کند کرده و کیفیت زندگی را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد.

ریملند می‌گوید: «اچ‌آی‌وی دیگر مطلقاً حکم اعدام سابق نیست. من از بیمارانی مراقبت کرده ام که در دهه 80 تشخیص داده شده است و تحت درمان بوده اند و هرگز مریض نشده اند. آنها زندگی کاملی دارند. درمان امروزی اچ‌آی‌وی آسان و مؤثر است و اگر به درستی انجام شود، فرد می‌تواند عمر طولانی و سالمی داشته باشد و آن را به شریک زندگی خود منتقل نکند.»

در واقع، تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به HIV که درمان را قبل از آسیب جدی به سیستم ایمنی خود شروع می کنند، ممکن است امید به زندگی تقریباً طبیعی داشته باشند.