طول عمر بیماران مبتلا به ایدز در ایران شاید با برخی کشور های دیگر متفاوت باشد .این موضوع را می توان از طریق آمار جهانی مقایسه کرد . اما همیشه آمار گویای واقعیت موضوع نیستند.امثال این بیماری برای بسیاری در پنهان باقی می ماند و شاید برخی به دنبال درمان آن نروند
این همه ماجرا نیست .دسترسی به سیستم تشخیص سریع و همینطور مراکز درمانی و نوع داروها هم در این مدت بسیار موثر می باشد
بدون شک یکی از مهمترین چالش های بهداشت عمومی در جهان پاندمی ایدز است که ابعاد مختلف زندگی افراد مبتلا را تحت تاثیر قرارداده و از کیفیت آن کاسته، در این مقاله سعی داریم به بررسی طول عمر بیماران مبتلا به ایدز در ایران بپردازیم.
مدت عمر بیماران مبتلا به ایدز
به طور کلی در تمامی بیماری های عفونی زمانی که عامل بیماری زا وارد بدن شده تا بروز اولین علائم بیماری را دوره کمون یا نهفتگی می گویند، این دوره در مورد ابتلا به ایدز کمی طولانی است و در افراد مختلف بسته به میزان ورود ویروس به بدن، شرایط کلی سیستم ایمنی فرد و عوامل متعدد دیگر متفاوت است اما به طور میانگین ممکن است تا 10 سال طول بکشد،
در این دوره فرد آلوده به ویروس اچ آوی بوده و می تواند آنرا به دیگران انتقال دهد اما علائمی از بیماری در فرد مشاهده نمی شود، در صورت عدم تشخیص و درمان مناسب فرد وارد مرحله ایدز می شود.
شروع درمان با تشخیص زودتر باعث کاهش میزان ویروس در بدن فرد، بهبود وضعیت کلی بیمار، کندتر شدن سیر بیماری و در نتیجه افزایش طول عمر فرد مبتلا خواهد شد.
بنابراین موثرترین راه افزایش طول عمر بیماران ارائه صحیح درمان ضدرتروویروسی است، برخورداری از این خدمات نه تنها موجب بهبود کیفیت زندگی و طول عمر بیماران می شود، بلکه به کنترل همه گیری HIV نیز کمک می کند.
همچنین بهبود کیفیت زندگی و طول عمر بیماران به کاهش انگ وتبعیض ناشی از HIV می انجامد و از سوی دیگر با تأکید بر اهمیت درمان بعنوان پیشگیری، از خطر انتقال HIV می کاهد.
بیمار باید بداند که با مصرف منظم داروها و مراجعات برای معاینات و آزمایشات لازم، می تواند طول عمر تقریبا طبیعی داشته باشد.
میزان عمر بیماران مبتلا به ایدز در ایران
مطالعاتی که هدف آن برآورد امید به زندگی بیماران ایدز و اچ آی وی مثبت HIV/AIDS)) در ایران بود نشان می دهد که امید به زندگی در میان جمعیت عمومی بهبود یافته است
آمارها نشان داده که طول عمر بیماران ایدزی بدون درمان امید به زندگی مردم ایران از 67 سال در سال 1990 به بیش از 75 سال در سال 2015 افزایش یافته است،
با وجود این پیشرفت های چشمگیر در جمعیت عمومی نتایج نشان داد که بین امید به زندگی جمعیت عمومی و جمعیت مبتلا به HIV فاصله 33 ساله وجود دارد که نشان دهنده تأثیر چشمگیر ایدز بر امید به زندگی است.
علاوه بر این، تجزیه و تحلیل‌های زیرگروهی تفاوت‌هایی را در امید به زندگی بر اساس جنسیت، درمان آنتی رتروویروسی(ART) ، تعداد سلول های ایمنی لنفوسیتT (CD4)، ابتلا همزمان به بیماری سل، راه انتقال، مرحله بیماری و… نشان داد.
نتایج نشان داد که بیمارانی که داروهای آنتی رتروویروسی دریافت کردند 22 سال بیشتر از بیمارانی که دریافت نکردند عمر کردند. علاوه بر این، فاصله طول عمر بین بیماران مبتلا به سل و بدون ابتلا به سل حدود 15 سال بود.
این مطالعه نشان داد که دو مورد از مهمترین عوامل موثر بر طول عمر بیمارارن مبتلا به ایدز، استفاده از درمان با داروهای آنتی رتروویروسی و ابتلا یا عدم ابتلا سل هستند. بنابراین به نظر می رسد ارائه داروهای آنتی رتروویروسی موثر و کنترل سل می تواند نقش مهمی در بهبود طول عمر بیماران مبتلا به ایدز داشته باشد. چندین مطالعه اثربخشی ART بر امید به زندگی و میزان بقا را تایید کرده اند.
با توجه به وجود داروهای ضد رتروویروسی در سیستم بهداشت و درمان کشور در صورت شناسایی به موقع بیماری و استفاده از درمان موثر بسیاری از بیماران می توانند از طول عمر طبیعی و کیفیت زندگی مناسب برخوردار شوند.
ایدز چیست؟
ایدز مجموعه ای از حالات و علائمی است که به دنبال نقص سیستم ایمنی بدن به وسیله آسیب از ویروسی به نام اچ آی وی (HIV) به وجود می آید.
اچ آی وی (HIV) به صورت اختصار از حروف اول کلمات (Human Immunodeficiency Virus) به معنای «ویروس نقص ایمنی انسانی» گرفته شده است، این ویروس سلول های خاصی از سیستم ایمنی که در مقابل بیماری ها از بدن دفاع می کنند را نابود کرده و رفته رفته موجب ضعف سیستم ایمنی فرد مبتلا می شود که باعث درگیری بیمار با انواع عفونت ها و بیماری ها خواهد شد.
در واقع ویروس اچ آی وی موجب ایجاد بیماری ایدز می شود، این زمانی است که سیستم ایمنی فرد به قدری ضعیف شده که بدن بیمار در مقابل عفونت هایی که در حالت عادی قادر به مهار آن است قدرت دفاعی خود را از دست می دهد.
ایدز از حروف اول کلمات (Aquired Immunodeficiency Syndrome) به معنای «نشانگان نقص ایمنی اکتسابی» گرفته شده است.
این مقاله در مورد طول عمر بیماران ایدز در ایران نوشته شده و همراه ما باشید
راه های انتقال ایدز
ویروس اچ ای وی از سه راه عمده قابل انتقال است که شامل:
- خون و فراورده های خونی: شامل استفاده از وسایل تیز و برنده آلوده به ویروس (به طور مثال استفاده از سرنگ آلوده در افراد دارای اعتیاد تزریقی، ورود جسم بُرنده آلوده به ویروس به بدن و….)
نکته: با توجه به بررسی خون های اهدایی توسط سازمان انتقال خون، احتمال انتقال ویروس از طریق دریافت خون صفر می باشد.
- مادر به نوزاد در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی: در آلودگی مادر به ویروس اچ آی وی علاوه بر استفاده داروهای ضد ویروسی تحت نظر پزشک متخصص در دوران بارداری، زایمان به روش سزارین در زنانی که هرگز تحت درمان قرار نگرفته اند نیز می تواند تا حد زیادی از انتقال بیماری به نوزاد بکاهد و پس از آن هم اقدامات محافظتی و درمانی برای نوزاد و آموزش به مادر توسط سیستم بهداشتی درمانی می تواند کمک زیادی به کاهش خطر انتقال ویروس به نوزاد کند.
- تماس جنسی محافظت نشده: تماس جنسی با فرد مبتلا بدون استفاده از وسایل حفاظتی( کاندوم ) نیز می تواند موجب انتقال بیماری شود.
اگر در رابطه اگر کاندوم پاره شد چکار کنیم؟ یک موضوع مهم است که توصیه به مطالعه می کنیم
ویروس اچ آی وی از چه راه های قابلیت انتقال ندارد؟
ویروس اچ آی وی (عامل ایدز) در خارج از محیط بدن نمی تواند به مدت زیادی زنده بماند بنابراین به راحتی از فردی به فرد دیگر به وسیله معاشرت های اجتماعی منتقل نمی شود، در مورد خون ایدز خارج از بدن نیز سوالات مهمی پرسیده می شود امااین ویروس توسط هیچ یک از راه های زیر قابل انتقال نیست:
- روبوسی
- دست دادن
- استفاده از توالت و حمام مشترک
- استفاده از ظروف غذاخوری مشترک
- عطسه و سرفه
- استخر عمومی
- بغل کردن و در آغوش گرفتن
- نیش حشرات
آیا ایدز قابل درمان است؟
در حال حاضر درمان قطعی ایدز برای این بیماری وجود ندارد با این حال داروهای ضد رتروویروسی موجود می تواند از سرعت تکثیر ویروس کاسته و طول عمر فرد مبتلا را افزایش داده و تا حد زیادی نیز به ارتقا کیفیت زندگی فرد کمک کند اما به طور کامل ویروس را از بدن بیمار حذف نمی کند.
تاریخچه ایدز در جهان
- 1981: اولین مورد غیر معمول نقص سیستم ایمنی در جهان اعلام شد، قبل از آن در سال 1959 نمونه خونی از فردی در کینشازا (کنگو کنونی) گرفته شده بود که آزمایش آن از نظر وجود پادتن اچ آی وی در سال 1986 مثبت تشخیص داده شد.
- 1982: برای نخستین بار ایدز «نشانگان نقص ایمنی اکتسابی» تعریف گشته و در همین سال سه روش انتقال ویروس آن که شامل: خون، مادر به جنین و رابطه جنسی بود، اعلام شد.
- 4-1983: جداسازی ویروس با منشاء انسانی که عامل ایدز می باشد توسط دکتر مونتانیه از محققان انستیتو پاستور در فرانسه و دکتر رابرت گالو از محققان موسسه ملی سرطان در آمریکا.
- 1985: نخستین آزمایش های بررسی پادتن اچ آی وی انجام شد و تست تشخیصی این پادتن در خون های اهدایی آغاز گردید.
در سال های بعد نخستین دارو ایدز برای استفاده در ایالات متحده تایید شد، روز اول دسامبر توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO) به نام روز جهانی ایدز ناگذاری و پس از آن روبان قرمز نماد بین المللی آگاهی و همبستگی در برابر ایدز شناخته شد.
تاریخچه ایدز در ایران
- 1365: اولین مورد اچ آی وی در کشور شناسایی شد.
- 1367: برای هماهنگی و مدیریت بین بخشی در کشور شورای عالی ایدز تاسیس شد.
- 1368: شروع غربالگری فرآورده های خونی برای تشخیص اچ آی وی
- 1374: اعلام اولین موج همه گیری میان مصرف کنندگان تزریقی مواد مخدر در کشور
- 1376: آغاز تهیه و توزیع داروهای ضد رتروویروسی در نظام بهداشتی درمانی کشور
در سال های بعد ایران در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در زمینه ایدز شرکت کرد، راهبرد های ملی در این خصوص ارائه شد و در حال اجرا می باشد.
سخن پایانی
همانطور که گفته شد امروزه با استفاده از درمان موثر بر اثر کاهش میزان ویروس در بدن افراد مبتلا در کشور، طول عمر بیماران مبتلا به ایدز در ایران افزایش یافته است اما همگی می دانیم مطابق شعار معروف «پیشگیری بهتر از درمان است»، پیشگیری از ابتلا به بیماری موثرترین و بهترین راه داشتن زندگی با کیفیت است.
پیشگیری از ایدز مباحث بسیاری را در بر می گیرد علاوه بر مسئولیت دولت ها با افزایش آگاهی جمعی، آموزش مهارت ها و دسترسی به امکانات و… یکایک افراد جامعه نیز با رعایت اصول بهداشتی، استفاده از لوازم استریل، دوری از مواد مخدر و پایبندی به اصول خانواده می توانند از ابتلا خود به بیماری ایدز پیشگیری کنند.
عمر بیمار ایدزی
عمر بیماری ایدز
عمر افراد ایدزی
